hy    |   fr

Անամբարտաւան

adj.

Հեռի յամբարտաւանութենէ. ցածուն. հեզ. միւթէվազի.

Որ միայնդ ես բարերար եւ անամբարտաւան. (Էր ընդ եղբ.։)

Հոգի անամբարտաւան՝ նուաստ եւ խոնարհ. (Ոսկ. յհ.։)

Անամբարտաւան միտ. (Նար. ԻԹ։)