adj.

great.

adj.

ՎԶՈՒՐԿ ՎԶԸՐԿ ՎԶՐՈՒԿ. Բառ պ. պիւղիւրք. Մեծ. աւագ յարքունիս. իսկ պիւզիւրկեան, աւագանի, մեծամեծք. (լծ. թ. վեզիր. լտ. վիգարիուս ).

Միհրներսեհ վզուրկ (կամ վզրուկ, վզրիկ). (Եղիշ. ՟Բ։)

Ի պարտել զվզըրկն, որ անուանէր խաքան. (Խոր. ՟Բ. 84։)

Մեծ հազարապետն, ըստ պատուոյ աշտիճանին վզրուկ խօջայ. (Սամ. երէց.։)

Որպէս եւ (Հին բռ.)

Վզրուկ. մեծ։