hy    |   fr

Ինքնուսմնաբար

մ.

(որ վերծանի ինքնուսըմնաբար՝ իբրու ինքնուսումնաբար). αὑτοδιδάκτως suapte, naturae instinctu. Ինքնուսումն գոլով. որպէս ինքնին յորդորելոյ ունի զառաքինութիւն ինքնուսմնաբար. (Փիլ. այլաբ.։)