adj.

ՔՐԻՍՏՈՍԱԶԳԵԱՑ. χριστοφόρος christophorus, christifer. որ եւ ՔՐԻՍՏՈՍԱԶԳԵՍՏ, ՔՐԻՍՏՈՍԱԿԻՐ, ՔՐԻՍՏՈՍԸՆԿԱԼ. Որ զգեցեալ զքրիստոս շնորհօք մկրտութեան. որ կրէ կամ ունի յինքեան զքրիստոս. (յն. քրիսդօֆօ՛րօս. յորմէ Քրիստափոր անունդ)

Անուն իմ Քրիստափոր, այսինքն Քրիստոսազգեաց, զի զքրիստոս զգեցեալ եմ. (Ճ. ՟Բ.։)

Քրիստոնեայ անուանեցի, այսինքն է քրիստոսազգեաց, եւ եղբայր եւ որդի աստուծոյ կոչեցի. (Եփր. քրզ.։)

Քրիստոսազգեաց եւ քրիստոսընկալ լինիցիս. (անդ. ՟Զ։)

Պետրոս մեծն այն, եւ գլուխ առաքելոցն, եւ քրիստոսազգեաց անձնն. (Սարգ. ՟բ. պ. ՟Բ։)

Եղեաք քրիստոսազգեացք մկրտեալքս ի մահ նորա. (Լմբ. սղ.։)