to be quick, to hasten, to hurry, to precipitate.
ՇՏԱՊԻՄ որ եւ ՇՏԱՊԱՆԱԼ. պ. շիթապիտէն, շիթաֆթէն. Անկանիլ ի շտապ տագնապի. խուճապիլ. զահի հարկանիլ. աճապարել. փութալ. ... եւ իբրեւ կր. ստիպիլ.
Զի մի՛ շտապեսցի ժողովուրդն տեսլեամբ նորա։ Ետես զկինն, զի ճեպեալ շտապեցաւ ի նմանէ. (Եփր. յես. եւ Եփր. թագ.։)
Շտապեա՛ փութացիր. (Լմբ. պտրգ.։)
Իսկ փախստեայքն որ շտապէին, յահէ սըրոյն զարհուրէին. (Շ. եդես.։)