adj.

brilliant.

adj.

τηλαυγής, -γές, αὑγάζων, -ον praefulgens, eminus splendens, splendidus, -um. Փայլուն. փաղփուն. շողշողուն. պսպղան, փալփլուն.

Ոչ ամենեցուն է լոյս տեսանելի, փայլածո՛ւն է ի հնութիւնս (այսինքն անդստին ի բնէ), որպէս որ ի նմանէն ի վերայ ամպոց։ Եթէ լինիցի ի մորթ մարմնոյ իւրոյ փայլիւն ինչ փայլածո՛ւն լսնտցեալ. . . եւ ահա ի մորթ մարմնոյ իւրոյ փայլիւն փայլածո՛ւն լսնացեալ. (Յոբ. ՟Լ՟Է. 2։ Ղեւտ. ՟Ժ՟Գ. 38, 39։)

Պայծառ եւ փայլածուն իբրեւ զոսկի լուսաւոր. (Ոսկ. մ. ՟Բ. 22։)