s.

cf. Տարփանք.

s.

Տարփալն. տարփանք. տենչ. փափաք.

Հարկաւորեալ յայնժամ լնուլ զտարփումն եղբօրն, բացեալ զգերեզմանն. (Դիոն. թղթ.։)

Պարեմք հոգեպէս տարփմամբ ... Ստացար քեզ օրհնաբանս անձկով տարփման։ Զտարփումն անյագ սիրոյն որ առ նտ. (Նար. կուս. եւ Նար. երգ.։)

Բորբոքեալ անձկակարօտ տարփմամբ սիրոյ. (Շ. տաղ որոտմ.։)

Լնուլ զաստուածահաճոյ տարփումն սիրոյ՝ թագաւորին. (Ճ. ՟Ա.։)

Զիղձ տարփման տոչորման հոգւոյն։ Յառ քրիստոս տարփմանէն եւ սիրոյն բոցակիզեալ. (Լմբ. պտրգ. եւ Լմբ. սղ.։)

Իմաստութեան տարփումն։ Եռայր յիս տարփումն բաղձանաց. (Երզն. մտթ.։ Ուռպ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif տարփումն տարփմունք
accusatif տարփումն տարփմունս
génitif տարփման տարփմանց
locatif տարփման տարփմունս
datif տարփման տարփմանց
ablatif տարփմանէ տարփմանց
instrumental տարփմամբ տարփմամբք