adj.

Որ ի վեր թռչի. ի բարձունս թռչողական. բարձրաթռիչ. վերասլացեալ.

Հաւատ զաղօթս վերաթռիչ արար. (Կլիմաք.։)

Հրեշտակակրօնս արարեալ՝ վերաթռիչս կացուցեր. (Յիշատ. ոսկ. յհ.։)

Վերաթռիչ սլացմամբ վերամբարձեալ։ Վերաթռիչ լուսեղէն ամպովք ընդ առաջ ելանել քոց փառացդ. (Անան. եկեղ.։ Մաշտ.։)

Յերկրի թողեալ զմեղս մեր՝ յերկինս մաքուր վերաթռիչք լինիմք։ Վերաթռիչ լինէին, եւ անխափան մտանէին յերկինս. (Ճ. ՟Բ.։ Տէր Իսրայէլ. յնվր. ՟Ժ՟Է.։)