cf. Ասպարակիր.
Իբր Ասպարակիր. վահանաւոր. (ի պ. սիբէր, ասպար, վահան, հովանի)
Սպարակիրք հետեւակք։ Թո՛ղ սպարակիրս։ Լէգէոն զօրուն բազմութիւնն, այսինքն յունաց զօրացն սպարակիրն, սոյնպէս եւ հայոց սպարակիրն վահանօք փակեալք զինքեամբք. (Բուզ. ՟Դ. 15։ ՟Ե. 5։ 4)