sandal;
փայտեղէն —, wooden -.
ՍԱՆԴԱԼ կամ ՍԱՆՏԱԼ. որ եւ յն. սանտալօն, սանտա՛լիօն. պ. սէնտէլ . σάνδαλον, σανδάλιον sandalum, solea. Հողաթափ. մուճակ. մոյկ. (լծ. մակոյկ, եւ մագուգ, որ են ի ձեւ հողաթափի. որպէս եւ ռմկ. նաւու սանտալ ՝ նմանաձեւ՝ է կուր, նաւակ).
Ի փութոյն եթող զսանդալ իւր։ Սանդալս ոտից, եւ վերարկու։ Ջնջէին զփոշի սանդալոյն։ Ունէր սանդալս եւս յոտսն։ Զմաշկեղէն գօտին, եւ զսանդալ հողաթափն։ Զփայտեղէն սանտալս. (Վրք. հց. ստէպ։)
Ագուսցե՛ն նմա ո՛չ սանդալս, այլ զսովորական կօշիկն. (Մաշտ. ջահկ.։)
Սանդալ, հողաթափ, կամ չմուշկ. (Հին բռ.։)