immoderate desire of honour or glory, ambition, vain-glory, point of honour;
generosity, liberality;
obligingness.
φιλοτιμία, φιλοτίμημα, φιλοτιμόν honoris studium, ambitio, conatus. Պատուասէրն լինել. փառասիրութիւն. փոյթ փառաց. եւ պատույ անձին.
(ընդդէմ դնել) պատուասիրութեան զնուաստուին. (Յճխ. ՟Ի՟Գ։)
Որ լինեն ի ձեռն պատուասիրութեան, այսինքն սնափառութեան. (Անյաղթ պորփ.։)
Գերագոյն էր (մովսէս) քան զամենայն պատուասիրութեան եւ իշխանսիրութիւն. (Դիոն. թղթ.։)
Ոմն ի պատուասիրութենէ. (յափշտակեալ՝ անկաւ, Փիլ. լիւս.։)
Բբազումք առ ի յաղթութեան պատուասիրութիւն՝ եւ զմարմինս անտես առնեն. (Բրս. պհ. ՟Բ։)
ՊԱՏՈՒԱՍԻՐՈՒԹԻՒՆ. φιλοτιμία եւ այլն. munificentia, liberalitas. Փոյթ պատուելոյ զայլս. մարդասիրութիւն. մեծարանք. պատիւ. հանդէս.
Այնքան ամենապատկառ պատուասիրութեամբք իսրայէլ տօներ. (Նար. խչ.։)
Առաքէ ի խիդիր ինձ զոմն ... բազմահարկի պատուասիրութեամբ։ Մեծարեալ ի նոցունց բազում պատուասիրութեամբ։ Յհ. (կթ.։ Կիր. պտմ.։)
Գալովն՝ այնպիսի պատուասիրութիւն երեւեցուցանէր (քրիստոս). (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 30։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | պատուասիրութիւն | պատուասիրութիւնք |
| accusatif | պատուասիրութիւն | պատուասիրութիւնս |
| génitif | պատուասիրութեան | պատուասիրութեանց |
| locatif | պատուասիրութեան | պատուասիրութիւնս |
| datif | պատուասիրութեան | պատուասիրութեանց |
| ablatif | պատուասիրութենէ | պատուասիրութեանց |
| instrumental | պատուասիրութեամբ | պատուասիրութեամբք |