cf. Պատշաճ.
cf. ՊԱՏՇԱՃ. որպէս προσῆκων, -ούσα, -ον conveniens, debitus εὕκαιρος opportunus εὕλογος consentaneus.
Պատշաճաւոր իմաստութեամբ ետ պատասխանի։ Զպատշաճաւոր բանն ասաց։ Ապացոյց ինչ պատշաճաւոր։ Պատշաճաւոր է ասելն. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 9։ Վրք. հց. ՟Ծ՟Դ։ Սկեւռ. ես.։ Վրդն. ծն.։)
Դիտելով ժամ ինչ պատշաճաւոր։ Ընտրէ ըզնիւթ պատշաճաւոր. (Նիւս. Թէոդոր.։ Շ. խոստ.։)
Մի՛փորձելով փորձէք տեսանել ինչ պատշաճաւոր իւրաքանչիւր ոք ի ձէնջ յանձնէ. (Ածազգ. ՟Դ։)
ՊԱՏՇԱՃԱՒՈՐ. Պատկանեալ որպէս մերձաւոր. իր մարդիկը.
Եթէ քո ծառայ սրտմտութեամբ զտէր իւր սպանցէ, պատշաճաւորացն սպանելոյն ըստ կամաց իւրեանց ըմբռնեալ զսպանողն՝ արտասցեն զի՞նչ եւ կամեսցին. (Պղատ. օրին. ՟Թ։)
Ի վերայ հասցեն պատշաճաւորքն մեռելոյն ... հրամայիցէ այն իսկ՝ որ պատշաճաւորն է. (անդ։ 1)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | պատշաճաւոր | պատշաճաւորք |
| accusatif | պատշաճաւոր | պատշաճաւորս |
| génitif | պատշաճաւորի | պատշաճաւորաց |
| locatif | պատշաճաւորի | պատշաճաւորս |
| datif | պատշաճաւորի | պատշաճաւորաց |
| ablatif | պատշաճաւորէ | պատշաճաւորաց |
| instrumental | պատշաճաւորաւ | պատշաճաւորաւք |