to be silent, mute or speechless, to be unable to answer, to hold one's tongue, to be dumfounded, non-plussed.
φιμόομαι obturor, obmutesco ἑνέος, κωφός γίνομαι mutus fio. Կապիլ լեզուի, կարկիլ, համրանալ. ափիբերան լինել. ըմբերանիլ. (պա՛ պա՛ շշնջել համերց) պապանծիլ.
Պապանձեցաւ՝ եւ համարեցաւ թէ իմաստուն իցէ. (՟Ժ՟Է. 28։)
Պապանձեցաւ, եւ ոչ կարէր խօսել բան մի. (՟Ա. Մակ. ՟Թ. 55։)
Ընկեր, զիա՞րդ մտեր այսր. եւ նա պապանձեցաւ։ Նշանացի խօսէր ընդ նոսա, եւ կայր պապանձեալ։ Պապանձեա՛ց, եւ ե՛լ ի դմանէ. (Մտթ. ՟Ի՟Բ. 12։ Ղկ. ՟Ա. 22։ եւ ՟Դ. 35։)
Պապանձեցաւ, եւ չգտաւ բան ի բերան նորա. (Եղիշ. ՟Է։)
Լռեա՛ պապանձեցի՛ր. (Նիւս. երգ.։)