cf. Չարաբաստիկ.
κακοδαίμων infelix, miser եւ malus genius, maligenii, ingenii, malignus. Դժբախտ, թշուառ. թշուառական.
Արկանել ի վերայ չարաբաստ մարմնոյ սորա աղ եւ բորակ։ Քարկոծ առնել ամենայն բազմութեամբ զչարաբաստ մարմին նորա. (Ճ. ՟Ա. Ճ. ՟Բ.։)
Կամ Չարադեւ. ժանտ. անզգամ.
Նստաւ չարաբաստն այն ի չար դատարանն։ Ըստ նմանութեան չարաբաստ քահանայապետիցն (այսինքն քրմապետաց). (Նիւս. թէոդոր.։)
Եւ կամ յերկուս որդիս ըզմին (բաժանելով), ըստ նեստորի չարաբաստին. (Շ. խոստ.։)