ն.

ՇՏԱՊԵՄ ՇՏԱՊԵՑՈՒՑԱՆԵՄ. պ. շիթապանիտէն. Ստիպել. փութացուցանել. հարկեցուցանել. նեղել. վտանգել. ահաբեկ առնել. ի վարանս արկանել.

Յոյժ շտապէ զիս երկունք աղիտից. (Պիտ.։)

Յաղթեաց ծածուկ բռնութիւնն, որ շտապէր զնոսա. (Եփր. թագ.։)

Բազում հարուածս հասուցանէր ի վերայ զօրացն արքունի եւ այնպէս նեղեալ շտապէր, եւ այլն. (Եղիշ. ՟Ը։)

Ահ եւ երկիւղ շտապէ զգործն. (Ոսկ. ես.։)

Զարհուրեցոյց տեսիլն զմարդարէն, շտապեաց ահն. (անդ. յն. բազում ահ արկ։)

Որ զայն շտապեցուցանէ գործել. (Շ. յկ. ՟Ի՟Է։)