cf. Շղարշ.
ՇՂԱՇ ՇՂԱՐՇ եւ ՇՂԱՇԱՏԵՌ. βύσσος byssus որպէս բեհեզ. Շար. վառ. տեռ. սինդոն. դաստառակ. գլխաշուք եւ ձորձ կամ արկանելի կանանց՝ կտաւի կամ բեհեզեայ. լաչակ .... (իսկ շալ, շէլիլ, ցփսի)
Հողաթափն սրբոյն հռիփսիմեայ, եւ շղաշն՝ որ է դաստառակ. (Պտմ. առ Լեհ.։)
Հողաթափ մի սրբոյն հռիփսիմեայ՝ ներկեալ արեամբ. եւ շղարշն (կամ զշարշն), որ է դաստառակ. (Վրդն. պտմ.։)
Նաեւ շղարշն, որ է դաստառակ սրբոյնլ հռիփսիմեայ։ Առեալ նշխարս ինչ, զհողաթափս, եւ զշղարշսն զարենացայտս. (Ուռպ.։ Ճ. ՟Բ.։)
Զբեհեզն եւ զերկնագոյն եւ զկարմիր շղարշատեռն. (Ես. ՟Գ. 2։)
Յօրինեաց զգլուխ իւր զարդու իւրով, եւ առ շղարշատեռն ի խաբէութիւն նորա. (Յուդթ. ՟Ժ՟Զ. 10։)
Մերթ՝ ա. իբր Բեհեղեայ. բարակաման. նրբաթել, ոսկեթել, եւ այլն.
Բազում եւ երեւելի զգեստս արքունական՝ ոսկէճամուկս, եւ շղարշատեռն հրաշանկարս։ Շղարշատեռ վառիւք զնա զարդարեալ։ Ի շղարշատեռն յառագաստից զնա պճնեալ պայծառացուցանէր. (Յհ. կթ.։)