adj.

ἑναντίος contrarius, oppositus. իբր Ներհակական. ներհակ. հակառակ. դէմ.

Ներհական մասանցն երեսաց առ ներհական մասունս լինիցի վերահասութիւն. (Պղատ. տիմ.։)

Կիր ինչ ներհական ի ներհականէ լինիցի պատճառէ. (անդ։)

ներհականօքն զներհականսն բժշկել պարտ է. (Պղատ. օրին. ՟Ա։)

Բայց է գոյացութեանցն՝ ոչինչ նոցա ներհական գոլ. քանզի նախկին գոյացութեանն զի՞նչ ինչ լիցի ներհական. (Արիստ. ստորոգ.։)

ներհական տարբերութիւնք, կամ պատահմունք. (Պորփ.։)

Ոչինչ է նմա ներհական։ Բարեաց պատճառ մի է. եթէ բարւոյ չար ներհական է, չարեաց պատճառ բազումք. (Դիոն. ածայ.։)

Ոչ է ներհական էութեան էութիւն. (Կիւրղ. գանձ.։)

Եւ զի ներհական խաւարի է լոյս, ուսման ինչ ոչ են պէտք. (Սարկ. քհ.։)

Վանել զներհական զօրութիւնս ոչ օծելոցն խաւարազգեստից. (Մաշտ.։)