adj.

cf. Մոմեայ;

s.

cf. Մոմ.

adj.

cf. ՄՈՄԵԱՅ.

Ձռեօքն ստեղծանէր ի մոմոյ նաւս, եւ մարդիկս մոմեղէնս. (Պտմ. աղեքս.։)

s.

ՄՈՄԵՂԷՆ. գ. Ճրագ կամ ջահ ի մոմոյ. մոմ. որպէս յն. κηρός, κήρινον . յորմէ ռմկ. կերոն. cera, cereum, candela. (լծ. կանթեղ). մոմ. ...

Կանթեղօք եւ մոմեղինօք զմեռեալսն յուղարկէին. (Բուզ. ՟Ե. 31։ ՃՃ.։ Հ. ստէպ։)

Մոմեղէն լուսոյ՝ փոխանակ նկար մեղուացն գործոյ. (Սիսիան.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif մոմեղէն մոմեղէնք
accusatif մոմեղէն մոմեղէնս
génitif մոմեղինի մոմեղինաց
locatif մոմեղինի մոմեղէնս
datif մոմեղինի մոմեղինաց
ablatif մոմեղինէ մոմեղինաց
instrumental մոմեղինաւ մոմեղինաւք