adj.

of one kind, uniform, like, equal.

adj. adv.

μονοειδής uniformis. Միատեսիլ. միակերպ. միաձեւ եւ համաձեւ. միագոյն. պարզ. միօրինակ.

Միատեսակ սեռ, փայլուն, պատուականագոյն ստացուած ոսկի. (Պղատ. տիմ.։)

Միատեսակ իմաստ, կամ կեանք։ Պարզ եւ անյօդ եւ միատեսակ. (Դիոն.։ Ոսկ. յհ. ՟Ա. 31։ Աթ. ՟Բ։ Պրպմ. ՟Լ՟Թ։)

Ոչ միատեսակ դնէ զպտուղսն կամ զչարչարանսն, այլ բազմատեսակ. (Սարգ. յկ. ՟դ. եւ Սարգ. ՟ա. պետ. ՟Թ։)

Իբր պատկերակիցք՝ միատեսակք՝ զուգաշաւիղք. (Նար. ՟Ժ՟Թ։)

Ոչ ի գոյնս միատեսակս ասաց զբազմութիւն ականցն, այլ զանազանս. (Գէ. ես.։)

Հրեշտակք շրթունս ոչ ունին, լեզուս ոչ ունին՝ կրկինս կամ միատեսակս, եւ ձայնեն աւետիս բարեաց. (Պիտառ.։)

Անվայրինափակ միջնածաղիկ՝ սահման կենաց, էն միատեսակ երկուց ներհակ բազմաշաւիղ. (Սիւն. տաղ խչ.։)

Միատեսակ պահել, կամ երեւիլ, կամ ասել. (Դիոն.։ Արծր. ՟Ա. 1։ Կիւրղ. գանձ.։)