hy    |   fr

Միանունութիւն

s.

Համանունութիւն, եւ Հոմանունութիւն.

Միանունութիւն (կամ միանուն) ունի. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 13։)

Իսկ ի վերայ առասականացն եւ ազգականացն միանունութիւն. մուկն ասի՝ ցամաքային եւ ջրային. խեցգետին՝ ջրային եւ երկնային. (Երզն. քեր.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif միանունութիւն միանունութիւնք
accusatif միանունութիւն միանունութիւնս
génitif միանունութեան միանունութեանց
locatif միանունութեան միանունութիւնս
datif միանունութեան միանունութեանց
ablatif միանունութենէ միանունութեանց
instrumental միանունութեամբ միանունութեամբք