adj.

simple-minded, ingenuous, simple, artless, innocent;
good-natured, silly, simple, foolish;
faithful, attached, loyal, true, devoted.

adj.

ἁκέραιος (անխառն), ἁκερεότερος sincerus, purus ἄπλους, ἀπλούτερος simples, simplicior, integer. Պարզ եւ անմեղ. աննենգ. անխարդախ.

Խորագէտք իբրեւ զօձս եւ միամիտք իբրեւ զաղաւնիս. (Մտթ. ՟Ժ. 16։)

Որդի ասէ իբրեւ տարեւոր, այսինքն է միամիտ եւ անփորձ ի չարեաց. (Եւս. քր. ՟Ա։)

(Եսաւ ժպիրհ) յակովբ միամիտ. (Լմբ. ովս.։)

Պարզ մտօք, միամիտ սրտիւ. (Պտրգ.։)

Ի խորհուրդս միամիտս. (Յճխ. ՟Ժ. (որ բերի եւ ի յաջորդ նշ։))

ՄԻԱՄԻՏ. Մտերիմ. հաւատարիմ. ողջամիտ.

Եթէ իցէ խորհրդակից միամիտ, մի՛ մեռցի. (Եփր. թագ.։)

Միամիտ կալ ի ծառայութեան մերում. (Խոր. ՟Գ. 65։)

Որովհետեւ ի սակաւուդ միամիտ գտար, մո՛ւտ յուրախութիւն տեառն քո. (Մաշկ.։)

Ներքինի ոչ միայն զարարեալն կոչել սովոր է գիրք, այլեւ որ ի տան թագաւորաց միամիտք իցեն. (Մխ. երեմ.։)

ՄԻԱՄԻՏ. Աներկմիտ. աներկբայ յուսով.

Միամիտ եւ անթերահաւատ խնդրողացն ... աներկմիտ խնդրողացն. (Փարպ.։)

ՄԻԱՄԻՏ. Որ զմի կողմն իրաց խորհի, եւ ոչ զմիւսն. ծանծաղամիտ. տկար մտօք. ախմար. տգէտ. ռամիկ.

Եմուտ խորամանկն առ միամիտ անդր (ադոնիա առ բերսաբէէ). (Եփր. թագ.։)

Միամիտ եղբարցն մերոց ոչ տան թոյլ խորհել զայն ինչ, որ վերագոյն եւ մեծամեծքն են։ Զարմացուցանէ այսու գործով զանձինս միամիտս. (Եւս. պտմ. ՟Է. 23. 28։)