adj.

greater, bigger;
major, elder;

s.

maximum.

adj.

μείζων, -ον major, -jus μέγιστος maximus. Առաւել կամ յոյժ մեծ յո՛ր եւ է կարգի. երիցագոյն. գերագոյն, եւ այլն. աւելի մենծ, մենծը.

Երեք որդիքն յեսսեայ մեծագոյնք։ Երեքին մեծագոյնքն. (՟Ա. Թագ. ՟Ժ՟Է. 13. 14։)

Ի մեծէ, եւ յաւագէ, եւ ի մեծագունէ. (Առ որս. ՟Թ։)

Ի մեծագունէ (այսնիքն ի հոգեւոր) ախտէն են ապականեալ. (Ածաբ. աղք.։)

Մեծագունին մի՛ խանդալ ընդ փոքրագունին պատիւ. (Նանայ.։)

Գործովք մեծագունովք. փոխանակ գրելոյ՝ մեծագունիւք. (Թէոփիլ. պհ.։)

Տեսանե՞ս զարտաքին բազում մեծութիւնս, այլ ներքինն ե՛ւս մեծագոյն էր. (Իսիւք.։)

Յե՛ւս մեծագոյն լոյսն զմեզ եհան. (Խոսր.։)

adv.

Իբր մ. Կարի մեծապէս. յոյժ. (անսովոր ոճով)

Որպէս մեծատունն, զի մեծագոյն աղաչէր, թէ թերեւս հնար լիցի երթալ. (Երզն. մտթ.։)