Ճակատագիր, գրաց

adj.

εἰμαρμένη, μοῖρα, πεπρωμένη, -νον , τύχη fatum, parca, fortuna. Բախտ եւ վիճակ հեթանոսական՝ որպէս թէ գրեալ ի ճակատ մարդոյ, իբրու վճիռ դիպուածոց անհրաժեշտ. սահման եւ հրաման անյեղլի, չարաչար իմանալով զնախախնամութիւնն, եւ զկամս աստուծոյ զդրական կամ զթոյլտուական. ճակտին գրածը.

Ի բաշխս բախտից, ճակատարգաց, եւ կապելոց հրամանաց։ Եւ ո՞ւր իցէ այն՝ զոր ասենն, եթէ որ ինչ ի ճակատագրին գրեալ է հրամանացն, այնմ չէ հնար վրիպել. ո՜ հրաման տկար, եւ անզօր սահման, զոր եւ գողքն եւ աւազակքն կարեն խախտել. (Եզնիկ.։)

Բախտ եւ ճակատագիր ուսուցչին, եւ զաստուծոյ նախախնամութիւնն եւ զմարդկան իշխանութիւնն բարձին. (Իգն.։)

Ի կախարդասար աղանդիցն հեթանոսաց պատրեալ, որք զճակատագիրն ասէին նմա ունել զաղեքսանդրու. (Ճ. ՟Ա.։)

Յաղագս աստեղաց ճակատագրին. (Նիւս. բն. ՟Լ՟Ե.) եւ այլն. ուր ճոխագոյն հերքէ զայդ մոլորութիւն։