adj.

παλαότερος vetustior, antiquior. Առաւել կամ կարի հին. վաղեմի. ծերագոյն. երկարագոյն.

Որ ինչ հնագոյն քան զնոսա. (Խոր. ՟Ա. 2։)

Նախկին ըստ ժամանակի, ըստ որում իրիցագոյն այլ այլոյ, եւ հնագոյն, եւ վաղագոյն ասի. (Արիստ. ստորոգ.։)

Ի հնագունից քաղաքացն. (Նոննոս.։)

Դորոթէոսի հնագոյն առն հոգեզարդի. (ՃՃ.։)

Հնագոյն ունելով աւուրս. (Լաստ. ՟Ժ՟Զ։)