cf. Խուժ.

adj.

βάρβαρος barbarus. նոյն ընդ խուժ՝ դուժ. խժդուժ որհէս բարբարոս, եւ Բարբարոսական.

Հայհոյիչ խուժադուժ հեթանոսաց։ Արամբ միով, որ խուժադուժ եւս էր տեսանելով քան զմտօքն թանձրութեան. (՟Բ. Մակ. ՟Ժ. 4։ եւ ՟Դ. 40։)

Խուժադուժ ազգ, կամ ազգք, կամ ազգատոհմն. (ՅՃԽ. ՟Ը։ Խոր. ՟Բ. 84։ Ոսկ. յհ. ՟Ա. 1։)

Եթովպացին խուժադուժ մի էր այր բարբարոս. (Ոսկ. մ. ՟Բ. 1։)

Խուժադուժ լեզու, կամ խօսք, երկիր, կողմանք, աշխարհ. (Պտմ. աղեքս.։ Սարգ. ՟բ. պ. ՟Զ. Ագաթ.։ Կորյիւն։ Ճ. ՟Ա.։)

Խուժադուժ յիմարութիւն։ Սպանիջի՛ք խուժադուժ յահրութեամբ. (Պտմ. աղեքս.։)

s.

Կամ գ.

Խուժադուժք մի՛ եղիցին դարեհի յազգակցութիւն։ Չարաբարոյ խուժադուժքն։ Զխուժադուժսն խնդրել. (Պտմ. աղեքս.։)

Մի՛ ծառայեսցուք խուժադուժացն։ զամենայն ազինս խուժադուժացն հնազանդեսցես. (Կեչառ. աղեքս.։)