Խուզարկու, աց

adj.

ԽՈՒԶԱՐԿ եւ ԽՈՒԶԱՐԿՈՒ. ἑξερεύνων . որ ի խոյզ արկանէ. խուզօղ. քննիչ.

Եթէ քննիչ ոք ինչ եւ խուզարկ լեալ էրամենեցունց. (Ոսկ. եբր. ՟Ժ՟Ա։)

Յինէն ի մաքիրայ իջին խուզարկուք. (Դտ. ՟Ե. 14։)

Որք բնութեանցն են խուզարկուք. (Արշ.։)