cf. Խիզախիւն.
ԽԻԶԱԽԻՒՆ ԽԻԶԱԽՈՒԹԻՒՆ ԽԻԶԱԽՈՒՄՆ. θράσος, θάρσος audacia, praesumtio, temeritas. Խիզախելն (ըստ ամենայն առման).
Դռնչիւն կառաչման, աւ խիզախիւն ժայնաւոր (ժանեւոր) վարազաց. (Մագ. ՟Հ՟Դ։)
Մի՛ ամբառնալ առաւել քան զարժանն. զի քանզյանցանացն պատիժս եւս յոլովակի ցուցանի դատավճիռ խիզախութեանն. (Ի գիրս խոսր.։)
Փախի՛ր ի խօսից կանանց, եւ մի՛ տար երբէքխիզախութեան (նոցա առ քեզ) համարձակիլ. (Վրք. հց. ՟Զ։)
Վասն արիութեան, քաջութեան քաջասրտապէս խիզախութեանցն. (Արծր. ՟Ա. 8։)
Հասանէ աժխոյժն խիզախութեամբ։ Ըզխիզախումն քաջասիրտ արանց. (Մագ. ՟Լ՟Դ։ Մեսր. երէց.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | խիզախութիւն | խիզախութիւնք |
| accusatif | խիզախութիւն | խիզախութիւնս |
| génitif | խիզախութեան | խիզախութեանց |
| locatif | խիզախութեան | խիզախութիւնս |
| datif | խիզախութեան | խիզախութեանց |
| ablatif | խիզախութենէ | խիզախութեանց |
| instrumental | խիզախութեամբ | խիզախութեամբք |