s.

ԽԻԶԱԽԻՒՆ ԽԻԶԱԽՈՒԹԻՒՆ ԽԻԶԱԽՈՒՄՆ. θράσος, θάρσος audacia, praesumtio, temeritas. Խիզախելն (ըստ ամենայն առման).

Դռնչիւն կառաչման, աւ խիզախիւն ժայնաւոր (ժանեւոր) վարազաց. (Մագ. ՟Հ՟Դ։)

Մի՛ ամբառնալ առաւել քան զարժանն. զի քանզյանցանացն պատիժս եւս յոլովակի ցուցանի դատավճիռ խիզախութեանն. (Ի գիրս խոսր.։)

Փախի՛ր ի խօսից կանանց, եւ մի՛ տար երբէքխիզախութեան (նոցա առ քեզ) համարձակիլ. (Վրք. հց. ՟Զ։)

Վասն արիութեան, քաջութեան քաջասրտապէս խիզախութեանցն. (Արծր. ՟Ա. 8։)

Հասանէ աժխոյժն խիզախութեամբ։ Ըզխիզախումն քաջասիրտ արանց. (Մագ. ՟Լ՟Դ։ Մեսր. երէց.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif խիզախումն խիզախմունք
accusatif խիզախումն խիզախմունս
génitif խիզախման խիզախմանց
locatif խիզախման խիզախմունս
datif խիզախման խիզախմանց
ablatif խիզախմանէ խիզախմանց
instrumental խիզախմամբ խիզախմամբք