va.

to cripple, to lame, to maim, to mutilate, to mangle.

ն.

Խեղ կացուցանել. վնասել կամ արատաւորել եւ կամ բեկանել զմի յանդամոց. սախտել.

Եթէ խեղիցէ ոք զընկերս իւրեանց. (Ղեւտ. էիդ. 19։ Ոսկ. մ. ՟Ա. 16.) (յն. տալ վնաս, կամ արատ)։

Զայրագնեալ դիւացն՝ խեղէին զպաշտօնեայս իւրեանց։ Քահանայքն բժշկէին զխեղեալսն. (Խոր. պտմ. հռիփս.։)

Զոմանս խեղելով, եւ զոմանս ի ստրկութիւնս արկանելով. (Կաղանկտ.։)

Մեք յիրաւի պատժիմք, զի զողջանդամ մարմինս խեղէաք. (Ոսկիփոր.։)

Խեղեալ ձեռք, կամ ոտք, կամ անդամ, կամ բնութիւն. (Մարաթ.։ Վրք. սոկ։ Թէոփիլ. ՟խ. մկ.։ Ոսկ. ես.։)

Տիրեցին ինձ չարիքս, եւ խեղեցին. (Մաշկ.։)