κυριώτατος praecipuus. Առաւել իսկական. էականագոյն. յատկագոյն. տիրագոյն. բուն եւ գլխաւոր. լաւագոյն.
Ի չափաւորացն զփոքունս իսկ զգալով համեմատեմք. սակայն առ իսկագոյնսն եւ մեծագոյնսն անհամեմատաբար ունիցիմք. Ամենայն ուսմանց իսկագոյն է ուսանելովն լաւագոյն լինելն իրաց. (Պղատ. տիմ. եւ Պղատ. օրին. ՟Ժ՟Բ։)
Նախկին՝ այլ այլոյ ասի քառակաբար.
քանզի նախ առաջինն եւ իսկոյն եւ տիրագոյնն՝ ըստ ժամանակի, ըստ որում երիցագոյն. (Անյաղթ ստորոգ.։)
Զառանձնական զիւր ինքեան զիսկագոյնն եւ զհարազատագոյնն ... զառ ի յերկնից ասեմ իջեալ կենսատուն կերակուր. (Յհ. իմ. ատ.։)
Իսկագոյն եւ տիրագոյն է իմաստուն աղքատ, քան զանզգամ մեծանուն. (Փիլ. լին. ՟Գ. 22։)
վտանգ է, յաղագս աշխարհի ասացեալ՝ ընդ իսկագունովն աշխարհի զանզ առնել. իմա՛ զգերագոյն ամենայնի զաստուած. (Արիստ. աշխ.։)
κυριώτατα proprie իբր Իսկապէս. տիրապէս յատկապէս.
Գոյացութիւն է, որ իսկագոյն եւ նախկին եւ մանաւանդ ասի. (Արիստ. ստորոգ.։)
Եթէ ի վերայ մարդոյ ասի առաջին. իսկագոյն եւ տիրապէս ասասցի. (Փիլ. լին. ՟Բ. 45։)