cf. Ինքնուս.
αὑτοδίδακτος a se ipso doctus. որ եւ ԻՆՔՆՈՒՍ. Ինքնին ուսեալ. եւ Բնաւորական. բնածին.
ոչ առ վարդապետս ... ուսեալք, բայց ինքնլուրք եւ ինքնուսմունք։ Ինքնուսումն օրինօք առաքինութեամբս այսորիկ խրատեալ է։ առ ի միաբանութիւն ... ինքնուսման ազդին. (Փիլ. իմաստն. եւ Փիլ. լին.։)
Որ ինչ ըստ բնութեանն է՝ ինքնուսումն իմն է. (Ոսկ. ես.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | ինքնուսումն | ինքնուսմունք |
| accusatif | ինքնուսումն | ինքնուսմունս |
| génitif | ինքնուսման | ինքնուսմանց |
| locatif | ինքնուսման | ինքնուսմունս |
| datif | ինքնուսման | ինքնուսմանց |
| ablatif | ինքնուսմանէ | ինքնուսմանց |
| instrumental | ինքնուսմամբ | ինքնուսմամբք |