cf. Ընդելութիւն.
ԸՆՏԵԼ ԸՆՏԵԼՈՒԹԻՒՆ. cf. ԸՆԴԵԼ, ԸՆԴԵԼՈՒԹԻՒՆ։
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | ընտելութիւն | ընտելութիւնք | 
| accusatif | ընտելութիւն | ընտելութիւնս | 
| génitif | ընտելութեան | ընտելութեանց | 
| locatif | ընտելութեան | ընտելութիւնս | 
| datif | ընտելութեան | ընտելութեանց | 
| ablatif | ընտելութենէ | ընտելութեանց | 
| instrumental | ընտելութեամբ | ընտելութեամբք |