Զազրանամ, ացայ

չ.

ԶԱԶՐԱՆԱՄ μιαίνομαι foedor գրի եւ ԶԱԶՐԱՄ. որ եւ ԶԱԶՐԻԼ. Զազիր եւ գարշելի լինել. աղտեղանալ. գէշ ու գանելի ըլլալ.

Իբր զհանդերձս ինչ ապարահից զազրացայ։ Ո՞վ ոք զազրացաւ, եւ ոչ ամաչեաց։ Զի՞նչ օգուտ ի լուացմանէն, եթէ կրկնակի զազրացայց։ Լուանիմ, եւ նովին զազրանամ։ Ոչ ինքնակիր մեղօք զազրանայ. (Նար. ՟Ի. ՟Ի՟Թ. ՟Ծ՟Դ. ՟Հ՟Ա. ՟Հ՟Է։)

Զդին՝ որ յորդանց եւ ի թարախոյ զազրացեալ, այնպէս զարդարեմք. (Ոսկ. յհ. ՟Բ. 38.) տպ. զազրեալ. յն. ծախեալ կամ ծախելի։

ԶԱԶՐԱՆԱՄ. βδελύττομαι Զզուիլ. գարշիլ. խորշիլ. խրտչիլ. գանիլ, քաշուիլ.

Վասն մոլորութեան Եզաբելայ զազրացեալ ձանձրացեալ էր։ Որ ըստ սովորութեան զազրանային եւ գարշէին ի նոցանէ, զնոսա կարդաց պիղծս (ի մէջ կենդանեաց). (Եփր. ծն.։)

Եթէ էր յայտնեալ նորա զառաջին՝ եթէ ես եմ Քրիստոս, զազրայր (կամ զազրանայր) նա՛ի նմանէ։ Իբրեւ՛ի հրէէ զազրացաւ. (Եփր. համաբ.։)

Ոչ զերեսն դարձոյց յաղտեղութենէն, ոչ զազրացաւ՛ի նեխութենէն. (Սարգ. յկ. ՟Դ։)

Կոտորել զմարգարէսն, այսինքն զազրանալ եւ փախչել. (Ճ. ՟Թ.։)

Եթէ ատեաց հայր, գարշեցաւ որդի, զազրացաւ հոգի. (Վանակ. հւտ.։)

Երկիր զազրացեալ ի վարուց մարդկանն գարշեցեալ, եւ այլն. (Ագաթ. (որ ըստ այլ եւ այլ կետադրութեանց՝ բերի ի կրկին նշ)։)