ԱՐԱՐՈՒԹԻՒՆ ԱՐԱՐՈՒՄՆ. Առնելն, առնիլն. արարչութիւն. արարուած. ποίησις factura, instructio
Ընդհանուր արարչին գեղեցիկաբար արարութիւն երկնի եւ երկրի. (Փիլ. նխ. ՟ա.։)
Զմարդոյն արարումն պատմելով երանելին Մովսէս. (Կիւրղ. գանձ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | արարումն | արարմունք |
| accusatif | արարումն | արարմունս |
| génitif | արարման | արարմանց |
| locatif | արարման | արարմունս |
| datif | արարման | արարմանց |
| ablatif | արարմանէ | արարմանց |
| instrumental | արարմամբ | արարմամբք |