adj.

who gives liberally;
that is given adundantly, abundant, copious.

adj.

Որ առատ ձիրս բաշխէ. առատապարգեւ. առատատուր. առատաշնորհ.

Առատաձիր տէր. (Յիսուս որդի.։)

Ամենազօրիդ, առատաձրի. (Սկեւռ. աղ.։)

Տրտնջօղ զառատաձիր տանուտեառնէն. (Լծ. ածաբ.։)

Առատաձիր ի պարգեւս. (Յհ. կթ.։)

Արգելում այժմ զիմ առատաձիր լեզու եւ բան. (Մագ. կ։)

Եւ Առատապէս ձրեալ, պարգեւեալ.

Առատաձիր պարգեւօք. (Յհ. կթ.։ Յիսուս որդի.։ Գէ. ես.։ Սկեւռ. ես.։) (Բենիկ.։)

Առատաձիր գանձուց բաշխումն. (որ լինի եւ մ. բաշխման) (Մագ. ՟Ժ՟Դ։)

adv.

Իբր Առատաբար. առատաձեռնութեամբ.

Առատաձիր բաշխէ պարգեւս. (Սկեւռ. ես.։)