indubitable.
ἁναμφίβολος, ἁναμφισβήτητος. indubius, certissimus. որ եւ գրի ի յետնոց՝ ԱՆԵՐԿՈՒԱՆԱԼԻ. Անտարակոյս. աներկբայ. հաւաստի. շիւպհէսիզ, սահիհ.
Անյերկուանալի էր վկայութիւնն։ Այսպէս եւ զնորայն ասէ զվկայութիւնն։ Ի մահուանէն՝ անյերկուանալի զյարութիւնն եցոյց. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 29. 35։ ՟Բ. 14։)
Մարմինն՝ աստուծոյ էր անյերկուանալի։ Եթէ աներկուանալի կալցես զայս բան. (Սարգ. ՟ա. պ. ՟Գ։ եւ Սարգ. ՟ա. յհ. ՟Ա։)
Հարկաւոր է՝ առ վերակացուս մեր հաւատս ամենեւին աներկուանալիս ունել. (Կլիմաք.։)