hy    |   fr

Անճետ

adj.

without posterity;
— առնել cf. Անճիտեմ.

adj.

Ոյր ոչ գուցէ ճետ. անորդի. անզաւակ. ճէտտի՝ զաթը օլմայան.

Զի բնաւին անզարմ եւ անճետս թողցէ. (Մագ. ՟Լ՟Գ։)

Մի՛ եղիցի անճետ եւ անզաւակ յերկրի ձեր. (Մծբ. ՟Ժ՟Է։)

Եւ այլ ոչ եղեւ անդ վաղամեռ եւ անճետ. (Եփր. թագ.։)