adj.

disjoined, separate;
that does not participate, that takes no share.

adj.

Որ չէ կրոցդ կամ հաղորդ. անմասն. անբաժ. իլհագ օլմայան, լագասըզ, պէրի. ἁμέτοχος. non particeps, expers.

Ամենայն ախտի անկցորդ՝ Աստուծոյ բնութիւնն է։ Անկցորդ է եւ ի վեր քան զամենայն ախտս։ Անուն ունայն՝ անկցորդ ի ճշմարտութենէ իրաց. (Փիլ.։)

Անկցորդ մնացեր ի մասնէ հողածնելոցս հասարակաց։ Անկցորդ տեսականաց, կամ պարտեաց մեղանաց։ Առ օրէնս երկրի անկցորդ. (Նար.։)

Մի՛ հաղորդեսցի խորհրդոյս, այլ զգուշութեամբ դրանցդ՝ անկցորդ սմին լինիցի. (Լմբ. պտրգ.։)

Կենդանի արծաթն (սնդիկ՝) յամենայն աղտոյ մարմնոյ անկցորդ. (Կլիմաք.։)