Առաջնորդութիւն ազգի.
Յազգապետութիւն եւ յազգածութիւն վիճակաւորեալ. (Դիոն. երկն. քհ. ՟Թ։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | ազգածութիւն | ազգածութիւնք |
| accusatif | ազգածութիւն | ազգածութիւնս |
| génitif | ազգածութեան | ազգածութեանց |
| locatif | ազգածութեան | ազգածութիւնս |
| datif | ազգածութեան | ազգածութեանց |
| ablatif | ազգածութենէ | ազգածութեանց |
| instrumental | ազգածութեամբ | ազգածութեամբք |