cf. Քաղաքական;
—ք, citizens, townspeople.
πολιτικός civilis, civicus. որ եւ ՔԱՂԱՔԱԿԱՆ. Պատշաճեալն քաղաքի եւ քաղաքացւոց. քաղաքավարական.
Որոշեալ զինքն ի քաղաքայնոց իրաց՝ յանապատ փութայր։ Սեղեւկոս ի քաղքասն՝ զոր շինեաց, հրէայս բնակեցոյց, քաղաքային կարգաց արժանի արար զնոսա։ Քաղաքային իրաց հմուտ լինիցի. (Վրք. ածաբ.։ Եւս. քր. ՟Բ։ Ոսկ. մ. ՟Գ. 6։)
ՔԱՂԱՔԱՅԻՆ. ա.գ. πολίτης civis, municeps. Քաղաքացի. քաղաքաբնակ, եւ քաղաքակից.
Ընդ կանայս քաղաքայնոց իւրեանց. (Երեմ. ՟Ի՟Թ. 23։)
Քաղաքայնոց ոչ իսպառ ի վերայ գեղջկացն ընդվզել եւ պերճանալ։ Քահանայից, վանականաց, եւ քաղաքայնոց։ Քաղաքայնոցն դիւրակ լինի մեղացն կատարումն ի ձեռն գործակցացն։ Կեան յանապատ, եւ զքաղաքայնոցն գործեն գործ. (Յհ. կթ.։ Շ. ընդհանր.։ Լմբ. սղ.։ Վրք. հց. ՟Գ։)
Ի բաց կացեալ ի հնազանդութենէ իւրոյ պետականին՝ հանդերձ քաղաքային գլխաւորօքն. (Արծր. ՟Դ. 1։)
Ժողովեալ բոլոր քաղաքայնոցն՝ հրաման լինէր ատեան դնել. (Կաղանկտ.։)
Իսկ (Արծր. ՟Գ. 12.) գրի՝
Միաբանութեամբ քաղաքանուացն. իբր քաղաքայնոցն։