dew;
չիթ —ոյ, dew-drop;
— քաղցրածաւալ, the gently-falling dew;
— քաղցրութեան, the benign dew.
δρόσος ros (լծ. ռմկ. շաղ. եբր. թալ ). Զովացուցիչ շիթ եւ խոնաւութիւն իջեալ ընդ այգանալ աւուրն ի բարեխառն օդոց. որ յաւուրս ցրտոյ պաղեալ՝ եղեամն լինի.
Ի ցօղոյ երկնից։ Ընդ առաւօտն ընդ արկանել ցօղոյն շուրջ զբանակաւն։ Իջցէ իբրեւ զցօղ պատգամք իմ։ Երկինք նմա համբարակ ցօղոյ։ Լցաւ գլուխ իմ ցօղով։ Էջ ցօղ ի գզաթէ անտի լի կոնքիւ ջրոյ։ Ո՞վ է՝ որ ծնաւ զշաղս ցօղոյ.եւ այլն։
Ցօղ է գիջութիւն ի պարզոյ բերեալ ըստ անօսր բաղկացութեան ... եւ եղեամն է ցօղ թերասառոյց. (Արիստ. աշխ.։)
Խոնաւութիւն յերկիր առաքեալ, երեալ ջրագոյն. զոր ցօղ անուանել սովորութիւն է. (Փիլ. նխ. ՟բ.։)
Երկինք ամպովք եւ ցօղովք եւ լուսաւորօք խնամէ. (Յճխ. ՟Է։)
Օդ առանց ցօղոյ խոնաւութեան եւ ջերմութեան՝ վնասակար եւ ապականիչ է. (Եզնիկ.։)
Ցողոյն հանդարտի ամպ անձրեւաձիր. (Նար. կուս.։)
Դու ընկա՛լ, ասէ, զցօղ պատգամաց իմոց, եւ ես ածից քեզ զցօղ անձրեւոյ. (Սեբեր. ՟Գ։)
Ի բազմաց ծաղկայ բանջարոցն յանապատին իբրեւ հանգանակ՝ նմա զմեղրն ընծայէին. (Բաբիղ. յհ. մկ.։)
Զաչերն արտասուօք լնոյր՝ առաւօտուն ցօղոյն նըման. (Տաղ խչ. ի քրիստոսատրոյ.։)
Լայնաբար՝ Զովացուցիչ հանգոյն ցօղոյ. ցօղագին իմն. եւ այլն.
Զհուրս զայս՝ զոր տեսանես, ցօղ առնէ ինձ. (Ճ. ՟Ա.։)
Զհուրն ի ցօղ փոխեցին։ Կենարար ցօղով քո փրկեցեր զերիս մանկունսն։ Շիջացեր զհուրն հողմաբեր ցօղով. (Շար.։)
Որպէս եւ այլով նմանութեամբ.
Ցող արեան քոյ տէր ցօղեա՛ ի հոգիս։ Ցօղն որ ի քոյդ կողէ ցօղեալ։ Ցօղով արեան ձերոյ։ Ցօղով արեամբ ձերով. (Ժմ.։ Տաղ.։)