cf. Տոհմային.
συγγενής cognatus. Համատոհմ. ազգակից. ազգական. հոմացեղ.
Ոչ յերկրէ տոհմակցաց քոց ի մարմնոյ եւ յարենէ ազգի քոյ։ Որ ազգակից եւ տոհմակից էր մեծի քահանայապետին սահակայ ... Երկու եւս այլովք տոհմակցօք։ Եղեր տոհմակից մեր։ Տոհմակից թագաւորին. (Ագաթ.։ Փարպ.։ ՃՃ.։)
Վերացոյց հան ընդ իւր զմարմինն մեր, զի եղիցի նա բարեխօս տոհմակցաց իւրոց. (Եփր. համաբ.։)
Զիւր վկայեցեալսն արար ուրախակից, զի տոհմակից մարդիկ լիցին ուրախակից տոհմակցաց իւրեանց վկայիցն. (Ագաթ.։)
Ի բնէ գազանութիւն առիւծու, որ ոչ ունի հաղորդութիւն ընդ տոհմակցի իւրոյ. (Վեցօր. ՟Թ։)
Աստուած այնոցն արանց ... որպէս տոհմակցաց իմացականիւն. (Դիոն. եկեղ.։)