adj.

ՍՆՈՒՑԱՆՈՂ ՍՆՈՒՑԻՉ ՍՆՈՒՑՈՂ. Որ սնուցանէ. սնուցանօղ. հոգաբարձու որբոց. եւ Սննդադար. տես եւ Եպիտրոպոս, Կուրատոր.

Ոչ է հաճոյ աստուծոյ ձեռն ձգել սնուցանողակացն յինչս որբոյն. (Մխ. դտ. յօրէնս թգ.։)

Առ սնուցիչ հոգեկան պատգամացն սնուցանելով ջուրս. (Յհ. իմ. ատ.։)

Ասացաւ ի գիրս՝ իւղով եւ մեղու ի սնուցողացն սնանիլ ձեռաց զփրկիչն. (Խոսրովիկ.։)

Հօտ, եւ հովիւ իսկ, եւ անդիորդ, եւ զձիսն սնուցող. (Պղատ. օրին. ՟Է։)