cf. Ոխորիմ.
ՈԽԵՐԻՄ ՈԽԵՐԻՄԱՑ ՈԽՈՐԻՄ. Ոխակալ եւ անհաշտ թշնամի. հակառակորդ. ոսոխ. եւ Յոխորտ. ժանտ. թշնամանական. եւ Ախոյեան. հասիմ. լտ. infestus, odiosus, adversarius.
Մախայ եւ ատէ, եւ ոխերիմ մտօք միշտ հայի. (Խոսր.։)
Ի հակառակադիր եւ ոխերիմաց (կամ ոխորիմաց ) այլոց կամաց այս գործ համբաւոյ լեալ. (Յհ. կթ.։)
Մարտ ոխորիմ պատերազմողի (կամ պատերազմի). (Պիտ.։)
Ղիպիոս՝ հռոմայեցւոց ոխորիմ ընտրեցաւ (այսինքն դատեալ եղեւ)։ Ագոնիստաքն աթղեստայք կոչէին, այսինքն ոխորիմք. ((իբր նահատակք, ախոյեանք) Եւս. քր.։)
ՈԽԵՐԻՄՔ գ. իբր Ոխակալութիւն. թշնամութիւն.
Լաւ համարէր զբազմաց օգուտ քան զնոցա ոխերիմսն. (Երզն. մտթ.։)