enemy, foe, adversary, opponent, antagonist;
աներեւոյթ or հասարակաց —, the devil, the invisible enemy of mankind, demon;
— լինել, cf. Թշնամանամ;
լինել ումեք ի — յաւիտենից, to be one's eternal enemy;
—ս յարուցանել, to raise up enemies;
—ք առն ընտանիք իւր, a man's foes shall be they of his own household;
cf. Ընտանի.
ἑχθρός, δυσμενής inimicus, hostis, malevolus. թ. տիւզմէն, տիւզման. (յն. տիսմէնի՛ս) Ոսոխ. հակառակորդ. չարակամ. ատելի. դժկամակ. դժնեայ.
Մատնեաց ի ձեռս քո զթշնամիս քո։ Ձեռն քո ի վերայ թիկանց թշնամեաց քոց։ Սիրեցէ՛ք զթշնամիս ձեր. եւ այլն։ (Միք. ՟Է. 8. 11.) յն. թշնամուհի. ἕχθρα inimica. Եւ ԹՇՆԱՄԻ ԼԻՆԵԼ, իբր Թշնամենալ. ἑχθραίνω, ἑχθραίω. (Ել. ՟Ի՟Գ. 22։ Թուոց. ՟Ի՟Ե. 18. ՟Լ՟Գ. 55։)
Իբրեւ ոչ գտանի արտաքին թշնամի, ընդ անձինս իւրեանց մարտ եդեալ կռուին. (Եղիշ. ՟Ա։)
Մի՛ տար գիտել թշնամւոյն, թէ ի խռովութեան է ընդ քեզ պահապանն քո. (Խոսր.։)
Փրկեա՛ զմեզ յերեւելի եւ յաներեւոյթ թշնամւոյն. (Ժմ.։) Ուստի դեւն պարզապէս կոչի եւ է Թշնամի հասարակաց. որ եւ Սատանայ, այսինքն հակառակորդ։