cf. Թշնամանամ.
ԹՇՆԱՄԵՆԱՄ ԹՇՆԱՄԻՄ. ἁπεχθάνομαι, ἑχθραίνω, ἑκπολεμέομαι pro inimico habeo, infesnus fio Թշնամի լինել. դառնալ ի թշնամութիւն. թշնամութեամբ լինել ընդ այլս. թշնամանալ.
Թշնամեցա՛յք ընդ մադիանացիսն։ Մի՛ թշնամիցիք ընդ մովաբացիսն. (Թուոց. ՟Ի՟Ե. 17։ Օր. ՟Բ. 9. 19։)
Ոչ երբէք թշնամենալ ընդ առն քերթողականի. քանզի քերթողքն մեծ զօրութիւն ունին առ կարծիսն. (Պղատ. մինովս.։)
Զընկերութիւն մոռացաւ, ընդ ամենեսին թշնամեցաւ (տպ. թշնամանեցաւ). (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 2։)
Թշնամեցեալ էր տուն թագաւորին ընդ նմա. (Ճ. ՟Ա.։)
Ընկալցո՛ւք զբարեկամսն թշնամեալս. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 2։)
Իսկ (Ղեւոնդ. ՟Բ.)
Գանալից քըքօք թշնամեալք. իմա՛ կամ ընթերցի՛ր, թշնամեալք։