Մահագործ

adj.

ՄԱՀԱԳՈՐԾ ՄԱՀԱԳՈՐԾԱԿ. Որ մահ գործէ. մահաբեր. մահարար. մահառիթ.

Բժշկեաց եղիսէ զմահագործ ջուրն երիքովի. (Նախ. ՟դ. թագ.։)

Զանդրանիկն որդի ի ծառն անիծից մահագործակն՝ կամաւ ընծայեաց. (Նար. խչ.։)