adj.

emitting flames;
shining, sparkling, glittering;
— աչք, fire-flashing eyes;

s.

—ք, fire-works.

adj.

(գրի եւ Հրացայթ) Որ ցայտէ յիւրմէ զհուր, կամ կայծակունս արձակէ. կրակ ցաթկեցնօղ.

Որ ի հրացայտ սաւառնաթեւիցդ վերայ նստիս։ Հրացայտ թեւօքն սլացեալ. (Շար.։ Գանձ.։)

Առեալ հրեշտակին ի հրացայտ ձեռն. (Ճ. ՟Ա.։)

Ոչ իշխեմ հայել ի հրացայտ աթոռդ քո. (Սարգ. ՟ա. յհ. ՟Ե։)

Ի հրացայտ կողի քո. (Շար.։)

Հրացայտ ցոլմունք ի վայր հոսեալ։ Ի հրացայտ չարութենէ հրաբորբոքն յուսփայ. (Յհ. կթ.։)

Ժառանգեսցէ զհրացայտ տարտարոսն, եւ զանշէջ գեհեանն. (Մանդ. ՟Ժ՟Դ։)

Եկն կայծակն հրացայտ. (Ճ. ՟Ա.։)