adj.

ՀՐԱՀԱՆԳԻՉ ՀՐԱՀԱՆԳՈՂ. γυμνάστης, παιδευτής gymnasta, magister. Որ հրահանգէ. կրթիչ. վարժիչ.

Ձիոցն հրահանգիչք. (Բրս. պհ.։)

Եթէ վաճառեսցէ բժշկի ոք, եւ կամ հրահանգողի, ոչ իցէ դարձուցանել զայնպիսին. (Պղատ. օրին. ՟Ժ՟Ա։)

Պարգեւառին ի թագաւորաց ուսուցանեն հրահանգօղքն՝ երկրպագութեամբ շնորհ ունել. (Խոսր.։)