adv.

Կարի հզօրապէս. մեծաւ զօրութեամբ. անվանելի ուժով. ահագին քաջութեամբ.

Զնիգս դժոխաց աղարտել կամ այրել՝ հզօրեղապէս։ Կենագործեաց հզօրեղապէս զերամս արդարոց. (Պտրգ.։ Շար.։)

Որպէս զտէր եւ զարարիչ, որ իշխէ հզօրեղապէս ամենայնի. (Խոսր.։)

Քաջ զօրավարն սատակէր զնա հզօրեղապէս. (Փարպ.։)